به نقل از «فرارو»

دوربین عکاسی به مثابه فرهنگ

تاریخ انتشار: ۱۵ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۵۸۶۶۱

سعید فلاح فر در یادداشتی در ایران نوشت: تا همین چند ده سال پیش، آلبوم‌های خانوادگی عکس ـ که تورق آن یکی از تفریحات در میهمانی‌های خانوادگی محسوب می‌شد ـ از چند موضوع ثابت مثل؛ پرتره‌های پرسنلی و آتلیه‌ای، معدودی عکس مراسم عروسی یا کودکان، چند نمونه عکس‌های یادگاری در سفر و دو سه مورد استثنایی فراتر نمی‌رفت، اما امروزه به نظر می‌رسد مردم از هر چیزی که می‌بینند و از هر اتفاقی که رخ می‌دهد، عکس می‌گیرند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همه ابزار و وسایل اطراف ما، در و پنجره، زندگی روزمره شهری، جشن تولد، اسباب‌بازی‌های جدید، دورهمی‌های دوستانه، مراسم ختم، اسناد و...، همه جایی در پوشه‌های عکس دیجیتال دارند.

 این روز‌ها به کمک پیشرفت‌های فنی، امکان عکاسی ساده و ارزان قیمت (یا به عبارتی رایگان) تقریباً برای همه افراد جامعه فراهم آمده است و بیشتر مردم حداقل به گوشی‌های تلفن همراه با دوربین‌های خودکار عکاسی، دسترسی دارند. تهیه عکس، دیگر مثل قرن گذشته احتیاج به تجهیزات گرانقیمت و مهارت‌های خاص ندارد. اگرچه این شرایط ارتباط زیادی با موضوع کیفی در عکاسی هنری پیدا نمی‌کند، اما مستقیماً در تولید راحت و سریع تصویر مؤثر بوده است. توسعه فضا‌های مجازی هم برای این تولیدات، بستری از امکان نشر ایجاد کرده‌اند که سرنوشت عکاسی و اجتماعی معاصر و حتی سبک زندگی امروزی را تحت تأثیر قرار داده است.

ما از چه چیز‌هایی عکس می‌گیریم؟

عکاسی از بدو ابداع تلاش کرده است که دامنه فعالیت‌های خود را توسعه دهد. در ایران عکاسی از رخداد‌های دربار قاجار و پرتره درباریان و رجل سیاسی شروع شد، اما به سرعت تا خلوت زنان و حرم سلطان راه پیدا کرد، اما این پایان ولع عکاس‌ها برای پرداختن به موضوعات جدید نبود و کم کم دوربین عکاسی به کوچه و خیابان و مشاغل شهری و سفر‌ها و... پا گذاشت.

تا همین چند ده سال پیش، آلبوم‌های خانوادگی عکس ـ که تورق آن یکی از تفریحات در میهمانی‌های خانوادگی محسوب می‌شد ـ از چند موضوع ثابت مثل؛ پرتره‌های پرسنلی و آتلیه‌ای، معدودی عکس مراسم عروسی یا کودکان، چند نمونه عکس‌های یادگاری در سفر و دو سه مورد استثنایی فراتر نمی‌رفت، اما امروزه به نظر می‌رسد مردم از هر چیزی که می‌بینند و از هر اتفاقی که رخ می‌دهد، عکس می‌گیرند.

همه ابزار و وسایل اطراف ما، در و پنجره، زندگی روزمره شهری، جشن تولد، اسباب‌بازی‌های جدید، دورهمی‌های دوستانه، مراسم ختم، اسناد و...، همه جایی در پوشه‌های عکس دیجیتال دارند. بعضی هم گاهی به تقلید از عکاسان حرفه‌ای حتی تلاش می‌کنند سوژه‌های بکر یا منظره‌های زیبا را ثبت کنند.

بخشی از زمان مسافرت‌ها و میهمانی‌های امروزی صرف تهیه همین عکس‌ها می‌شود بدون اینکه مشکلات و هزینه‌های چاپ داشته باشند و محدودیتی در نمایش آن باشد. از این منظر، اغلب مردم، علاوه بر نتیجه کار عکاسی، از خود فرایند عکاسی هم لذت می‌برند یا آن را جایگزین اموری می‌کنند که تمایلی به انجامش ندارند. این لذت باعث می‌شود با اعتماد بیشتری، در کسوت یک عکاس حرفه‌ای و آماتور به نمایش و اشتراک عکس‌هایشان مشتاق باشند.

عکاسی با این تعریف عمومی به همه امور زندگی نفوذ کرده است. ما تقریباً در نیمی از زیست اجتماعی خود، ناگزیر در معرض عکاسی و دوربین عکاسی هستیم. تصور کنید که یک نفر در جمع بزرگی از دوستان، ناگهان و با صدای بلند اعلام کند: «من و همسرم دیروز در یک رستوران بزرگ، کباب و سالاد و سبزی خوردیم.» یا «به اطلاع همه دوستان می‌رسانم من چند ساعت پیش به باشگاه ورزشی رفتم.» یا «راستی اطلاع دارید من برای خودم یک لباس جدید گرانقیمت خریده‌ام؟»

فرهنگ رایج اجتماعی چند دهه پیش، چنین رفتار‌هایی را چندان اخلاقی و مؤدبانه نمی‌دانست، اما گویا تحمل این مکالمات و اخبار در قالب عکس، پذیرفته‌تر می‌نماید و به امری رایج در صفحات مجازی عکس‌محور تبدیل شده است. عکس‌های امروزی بی‌پرواتر از کلمات هستند و مرز‌های زندگی خصوصی و اجتماعی را به شکل محسوسی جابه‌جا کرده‌اند. بی‌هیچ ملاحظه‌ای می‌توان مدعی شد؛ زندگی امروزی بشدت [و شاید تا اندازه‌ای وحشتناک]در طرح سبک زندگی همه مردم از پدیده فراگیر عکاسی تأثیر گرفته است.

در حالی که باید اعتراف کرد در این قسم کاربرد عوامانه، عکاسی با همه ظرفیت‌های استنادی ـ شاید بخشی از واقعیت باشد ـ، اما هرگز مساوی همه حقیقت نیست. بویژه با این رویکرد که گاهی ساکت و منفعل است، گاهی فعال. همچنان که مردم نسبت به عکاسی از نقاط قوت زندگی و انتشار آن بیشتر از ثبت و نشر ناکامی‌ها و تلخی‌ها و محرومیت‌های خود تمایل نشان می‌دهند. بخش بزرگی از عکس‌ها با این جمله کلیدی و فریبنده ثبت می‌شوند؛ «یک، دو، لبخند، سه».

منبع: فرارو

کلیدواژه: قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل عکس ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۵۸۶۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا باید انسان‌ در «عکس‌های منظره‌» باشد؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ایفوتوزاین، سوالی که معمولاً درمورد عکاسی از مناظر مطرح می‌شود این است که آیا بایستی از حضور انسان‌ در عکس‌ها استفاده کرد یا نه.
ما در این مقاله‌ی کوتاه به سه نکته‌ی مهم دراین مورد اشاره می کنیم تا اگر باری دیگر به عکاسی منظره پرداختید، حضور انسان‌ در آن‌، مدیریت شود.

1-  انتخاب اولویت در عکاسی منظره
هنگام عکاسی از مناظری که انسان یا انسان‌هایی در آن وجود دارد، بایستی این مورد را مدنظر قرار داد که حضور انسان، تأکید را از سوژه اصلی که همانا منظره است برندارد. در غیر این صورت، عکس شما از یک منظره زیبا تبدیل به یک عکس پرتره محیطی خواهد شد. نکته‌ای که در این زمینه حائز اهمیت است، حس طبیعی انسان‌ها در مواجهه با طبیعت است. از این بابت، تلاش کنید حس طبیعی آن‌ها را در لحظه عکاسی، تغییر نداده و وجود دوربین، مؤذب‌شان نکرده است. 

2-  ایجاد ارتباط معنایی مؤثر
عکاسی از یک جنگل یا یک منظره کوهستانی می‌تواند بسیار لذت‌بخش و الهام‌بخش باشد، اما اگر بتوانید هوشمندانه، انسان را به عکس‌تان اضافه کنید، بیننده می‌تواند با تصویر، ارتباط بصری بهتری برقرار کرده و باعث پرورش حس خیال‌پردازی او شود. عکاسی از غروب خورشید همراه با زوجی که در یک طرف کادر قرار گرفته‌اند، می‌تواند ماجرای احساسی زیبایی را شکل دهد، یا نمایش یک صخره‌نورد در کنار یک صخره‌ عظیم می‌تواند احساسی کاملاً متفاوت را در بیننده ایجاد کند.

3-  نمایش مقیاس بهتر
وجود انسان در عکس منظره می‌تواند به درک بهتر مقیاس عناصر آن کمک کند. برای مثال، پس‌زمینه‌ای از کوه‌های سر به فلک کشیده در مقایسه با انسان، می‌تواند سازه‌های عظیمی را به تصویر بکشد که در صورت عدم وجود انسان، قابل تصور نیست و نیز ابعاد دریاچه‌ای که یک مرد ماهیگیر در کنار آن مشغول ماهیگیری است، بهتر درک خواهد شد.

ترجمه از هادی دهقان‌پور

انتهای پیام/